Na zaproszenie Centrum Edukacji Obywatelskiej opowiadam dziś na konferencji „Pomagaj się uczyć! Od oceniania kształtującego do samosterowności w uczeniu się ” o… samosterowności moich uczniów!
Mam niesamowitą przyjemność uczyć od dłuższego czasu w kilku instytucjach działających pod egidą Akademeia Educational Group.
W ramach Akademeia Tutorial College prowadzę zajęcia projektowe w ramach których projektujemy i konstruujemy razem z uczniami autorskie rakiety, satelity a nawet w pełni funkcjonalne teleskopy.
Jako nauczyciel pracuję również w wolnym czasie w Akademeia High School gdzie współpracuję z zespołami uczniowskimi budującymi własne mikrosatelity i detektory smogu (np. detektor widoczny na zdjęciu powyżej).
W oparciu o te doświadczenia oraz czas spędzony współpracując z setkami inspirujących nauczycieli z całej Polski w ramach projektów Centrum Nauki Kopernik zgodziłem się przygotować dla Centrum Edukacji Obywatelskiej krótką wypowiedz podsumowującą moją opinię na temat tego jak w efektywny sposób wspierać samosterowność uczniów.
Link do pełnej wypowiedzi można znaleźć pod tym linkiem. Dla niecierpliwych – wklejam poniżej podsumowanie.
Jak sprawić by uczniowie i uczennice byli samodzielni i odpowiedzialni za swój proces uczenia się? Podobnie jak w przypadku każdego człowieka – pozwolić im realizować projekty, na których im zależy. Wiedza i umiejętności, których staramy się nauczyć w szkole mają z założenia być w końcu przecież przydatne w prawdziwym życiu! Pozwólmy wiec uczniom na spróbowanie „prawdziwego życia” a następnie pokazujmy gdzie program szkolny okazuje się pomocny w realizacji marzeń.
A tam gdzie okazuje się nieprzydatny lub nie przystaje do dzisiejszej rzeczywistości? Cóż – nie wiem jak Państwo – ale je przygotowuję do dorosłego życia swoich uczniów najlepiej jak potrafię. Program nauczania ma mi w tym pomagać a nie przeszkadzać. Tam gdzie pomaga – korzystam. Tam gdzie przeszkadza – ignoruję. A tam gdzie są braki – uzupełniam 🙂
I nie ma co się tu zżymać na to czy program taki czy owaki. Zawsze będzie pewnie jeden krok do tyłu za uczniami. Tylko wsłuchując się w ich potrzeby i reagując na nie w praktyce, korzystając z obecnie dostępnych narzędzi, będziemy w stanie na bieżąco oferować uczniom taką edukację jakiej potrzebują.
Pamiętajmy też, że samosterowność nie pojawia się znikąd. Musimy dać szansę uczniom nauczyć się takiego podejścia. Niech samodzielnie szukają rozwiązań dla wyzwań, które sami sobie postawią. Krok po kroku ich projekty będą stawały się coraz ambitniejsze a uczniowie coraz bardziej samosterowni.
Ostatnim wyzwaniem szkolnym będzie zaś… zakończenie edukacji i samosterowność w największym projekcie: reszcie dorosłego życia. Do tego w końcu próbujemy uczniów przygotować, czyż nie?
Więcej informacji o konferencji: https://sus.ceo.org.pl/20latsus